Monaški red Sokushinbutsu, koji je bio aktivan na sjeveru Japana, praktikovao je drevni oblik budizma. Naime, monasi su u cilju pobijede uma nad tijelom umirali u dugotrajnom procesu samo-mumifikacije. Iako su mnogi sveštenici ovo probali, samo je oko dvadesetak tijela sačuvano i izloženo u hramovima. Za one koji su uspjeli da se samo-mumificiraju je vjerovano da su dostigli nirvanu i poistovjećivani su sa Budom.
Proces samo-mumificiranja je uistinu zanimljiv: monasi bi prvih hiljadu dana bili na posebnoj ishrani sačinjenoj samo od sjemenja, oraha i lješnjaka, spojenoj sa ekstremno teškim fizičkim aktivnostima da bi izgubili svu tjelesnu masnoću. Nakon toga bi narednih hiljadu dana jeli samo koru i korjenje drveća i počeli piti otrovni čaj od uruši drveta. Ovaj čaj bi ih natjerao da povraćaju i izgube puno tečnosti a još važnije učinio bi njihovo tijelo otporno na crve. Monah bi onda otišao u omanju pećinu, gdje bi sjeo u lotus položaj. Pećina bi bila zatvorena ali bi imala dovod vazduha i jedno zvono. Svaki dan bi samo-mumificirajući monah zazvonio ukoliko je još bio živ. Kada njegova braća redovnici više ne bi čuli zvono, zatvorili bi i otvor za vazduh. Tako bi prošlo još hiljadu dana nakon čega bi provjerili da li je mumifikacija uspjela. Monahe kod kojih ne uspije ne bi poistovjećivali sa Budom ali bi im odavali velike počasti zbog njihove neopisive upornosti i odanosti.
Share
0 comments:
Objavi komentar